ฟ้อน ภาษาอีสาน

ฟ้อน แปลว่า การแสดงอาการยกมือยกขากวัดแกว่งไปมาเรียก ฟ้อน ถ้าลำด้วยเรียก ฟ้อนลำ อย่างว่า ลำบ่ฟ้อนคือไข้บ่คราง คือนกยางหากินปลาค่อ (บ.) นางกะสิงประดับทอดแพนเฟือยฟ้อน (สังข์).

ฟ้อน ภาษาอังกฤษ : to dance, usually of traditional, graceful dance forms.

ฟ้อน [ฟ่อน] แปลว่า รำสลับเสียงดนตรี