มื่น ภาษาอีสาน

มื่น แปลว่า ลื่น ลื่นโคลนเรียก มื่นตม อย่างว่า ช่างมาติแถลงล่มตมบ่มีกะติมื่น ติคาดล้มเดือนห้าก่อนฝน (ผญา) ช่างมาติแถลงหล้มตมบ่มีกะติลื่น ตั๋วให้กลืนกินก้างคาค้างอยู่ลักลาน ยามจาต้านนำกันว่าแต่มัก มักอยู่นี้หนีแล้วเล่าลืม (ผญา).

มื่น ภาษาอังกฤษ : to be slippery.

มื่น [มื่น] แปลว่า

ก. ลื่นล้ม เช่น ระวังมื่นเด้อ (ภาษาภูไท)