ลักอาย ภาษาอีสาน

ลักอาย แปลว่า ละอาย เช่น รู้สึกละอายใจในความชั่วที่ตนทำ เรียก ลักอาย ละอาย อาย ก็ว่า อย่างว่า เขาก็ลักอายล้ำในกรรมตนต่อ บ่อยากพานพบพ้อเป็นหน้าหน่ายแหนง (กลอน).

ลักอาย ภาษาอังกฤษ : to be embarrassed, ashamed.