วก ภาษาอีสาน

วก แปลว่า หักเลี้ยวกลับ ในบทกลอนใช้แผลงเป็นพกก็มี ทางเกี้ยวเรียก ทางวก อย่างว่า ตั้งหากเลิงเลิงเข้าทางเดียวหลายเล่า ทางวกเกี้ยวหลายเที้ยวต่าวมา ฝูงหมู่รุกขาต้นมีผลตั้งแต่ก่อน กลับก่ายเป็นดอกช้อนบานบ้างจ่อจูม เป็นที่อัศจรรย์แท้แปรปรวนเป็นหลาก จริงนอ สัพพะดวงดอกไม้พลันปลิ้นป่งใบ (เวส-กลอน).

วก ภาษาอังกฤษ : to turn or bend sharply, turn back, wind.