สุก ภาษาอีสาน

สุก แปลว่า ห่าม เรียก เหิ่ม พ้นจากห่ามไปเรียก สุก เช่น มะม่วงสุก แตงสุก อย่างว่า สุกอยู่ต้นบ่ปานฝานหัวบ่ม เพิ่นบ่มให้บ่ปานเจ้าบ่มเอา สุกอยู่ต้นบ่ปานฝานหัวบ่ม ย่าบ่มให้บ่ปานใภ้บ่มเอา (กลอน).

สุก ภาษาอังกฤษ : to be ripe, cooked, ready to eat.