หนี ภาษาอีสาน

หนี แปลว่า ไป หลบไป หลีกไปให้พ้น ไปเสียให้พ้นจาก หลีกเลี่ยง อย่างว่า สมณ์จักหนีเสียจากครู เพราะว่าครูนั้นสั่งสอนตนบ่ได้ นกจักหนีเสียจากต้นไม้ เพราะว่าต้นไม้นั้นบ่มีกิ่งง่าสาขา หงส์จักหนีจากสาเพราะว่าสานั้นบ่มีจอกแลดอกบัว ผู้ญิงจักหนีเสียจากผัว เพราะว่าผัวตนทุกข์ยากไฮ้บ่มีสัง เป็นผัวเมียเดียวกันก็ยังฮู้ฮ้าง เป็นพระยาเจ้าช้างยังได้ย่างทางตีน อันนี้คำบูฮาณเพิ่นกล่าวไว้ ก็มาได้แก่น้องนาถไท้มะที แลนา (เวส).

หนี ภาษาอังกฤษ : to go, flee, escape, avoid.