หยุย ภาษาอีสาน

หยุย แปลว่า เรียกหนังสือเรื่องหนึ่งในวรรณคดีอีสาน กล่าวถึงพระโพธิสัตว์ไปเกิดเป็น หมาหยุย หนังสือเรื่องนี้มีชื่อว่า ท้าวหมาหยุย อีกอย่างหนึ่งหมายภึงหมาที่มีขนเป็นปุยตามตัวว่าหมาหยุย.

หยุย ภาษาอังกฤษ : fluffy dog, name of an Isan folktale about one incarnation of Buddha.