หลึน ภาษาอีสาน

หลึน แปลว่า เหงื่อที่ปนกับขี้ผงติดอยู่ตามซอกคอ หรือส่วนต่างๆ ของร่างกาย เรียก ขี้กะหลึน ขี้ตะหลึน ขี้ตะลุ่ย ก็ว่า อย่างว่า แก้มปุ่ยลุ่ยแก้มเจ้าปุ่ยลุ่ย ขี้กะลุ่ยแต่น้อยบ่เป็นตาอยากชม บาดเจ้าใหญ่ขึ้นมาเหลียวเบิ่งขากลมกลม เหลียวเบิ่งนมขาวขาว ฮาวท้องสีพันพัน อยากลั่นโส้งเข้าใส่อยู่จ่าวจ้าว (กลอน).

หลึน ภาษาอังกฤษ : sweat mixed with dust on body.