หว่าง ภาษาอีสาน

หว่าง แปลว่า ระหว่าง ส่วน ช่อง อย่างว่า สะพาดช้างสารใหญ่กระดิ่งนัน เนืองแพนจัดหมู่หาญหัวหน้า เห็งพันพร้อมเพ็งผายเยียเพื่อน แต่นั้นกลายกีบก้ำดงหว้าหว่างพาย (ฮุ่ง) อันที่ทวนทางเท้ากุมภัณฑ์ภูวนาถ อินทร์ให้เว้นหว่างน้ำทางเบื่องบ่มี พี่เอย (สังข์).

หว่าง ภาษาอังกฤษ : middle, interval, portion, opening.