อ ภาษาอีสาน

อ แปลว่า เป็นพยัญชนะพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่นๆ เช่น อา อก องค์ และใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่นๆ เช่น อนึ่ง องุ่น แอร่ม และใช้นำตัว ย. ให้เป็นเสียงอักษรกลาง แต่นิยมใช้อยู่ ๔ ตัวคือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก และใช้เป็นเครื่องหมายรูปสระ ออ เช่น กอ ขอ และสระประสมกับเครื่องหมายสระ เอือ เออ เช่น เถือ เธอ และใช้เป็นตัวเคียงสระ อือ เช่น คือ มือ.

อ ภาษาอังกฤษ : "aw-aang", forty-fifth letter of Thai alphabet, a "mid" consonant, pronounced as glottal stop if syllable initial, or as s short pre- syllable "a", or as digraph with "y-yak" to make a mid-consonant (only four words), and as low-back vowel if not syllable initial, also used as part of certain vowel and vowel-glide digraphs and trigraphs.