อดสาว่าแหน่เถาะ ภาษาอีสาน

อดสาว่าแหน่เถาะ [อด-สา-ว่า-แหน่-เถาะ] แปลว่า

ทนไว้ไม่ว่า อดทนที่จะไม่ว่าแล้ว ทนที่จะไม่ด่า ทนที่จะไม่โมโห เช่น อาการมีคนเปิดเพลงเสียงดังแล้วเขาก็ปิดเสียงไปเอง อาการอดทนไว้ตั้งนานแล้วมีคนมาจัดการให้ มีอาการรู้สึกดีขึ้น