ฮ่วง ภาษาอีสาน

ฮ่วง แปลว่า ร่วง หลุด หล่น ใบไม้หรือดอกไม้ที่เหี่ยวแห้งแล้วร่วงหล่นลงมา เรียก ใบไม้ฮ่วง ดอกไม้ฮ่วง อย่างว่า เมื่อนั้นฮว่านฮว่านฟ้าฮ้องฮ่ำฮวายเสียง ทุกไทชมชื่นระดูเดือนตั้ง ดีแก่ลมเผลียงไม้ใบปิวเปื้องฮ่วง โพยมเมฆตั้งตาวันไว้เมื่อหนาว (ฮุ่ง) ก็หากดูเลิศล้ำคือดั่งสวนสวรรค์ นานามีมากมายหลายต้น หอมตลบฟ้งคันธเสนฮสฮ่วง เดือนสี่ตั้งระดูได้ฮอดเพ็ง (สังข์).

ฮ่วง ภาษาอังกฤษ : to fall (of leaves, flowers), drop off.