เมี้ยน ภาษาอีสาน

เมี้ยน [เมี้ยน] แปลว่า เก็บ

เมี้ยน แปลว่า เก็บ รักษา อย่างว่า พอดีเมี้ยนถอยพาลาเลิก (กาไก) เก็บรักษาเรียก เมี้ยน อย่างว่า อันศรศิลป์ข้าตาวตามลงเกิด วันนั้น ป้าแม่เมี้ยนปุนไว้ที่ใด นั่นเด (สังข์).

เมี้ยน ภาษาอังกฤษ : to store away.

เมี้ยน แปลว่า หยุด หยุดพูด เรียก เมี้ยนปาก อย่างว่า เมี้ยนปากแล้วเลยอยู่เสด็ดการ นำขุนยอใส่ยอยยอขึ้น หมอทวายพร้อมหวนเห็นแล้วกล่าว เหมือนจักได้ก่งพื้นตางท้าวที่ไกล (ฮุ่ง).

เมี้ยน ภาษาอังกฤษ : to stop, cease, conclude (speech).

เมี้ยน แปลว่า ตาย ดับ ตายเรียก เมี้ยนคาบ อย่างว่า คันว่าเมี้ยนคาบแล้วเมือสู่โสดา เนาพิมานยูท่างเฮาปองกว้าง คำจาแท้ทุกอันสอนสั่ง ตามไต่หล้างเจียนแต่บูฮาน (ฮุ่ง).

เมี้ยน ภาษาอังกฤษ : to die, be extinguished.