เวียง ภาษาอีสาน

เวียง แปลว่า เมืองที่มีกำแพงล้อม เรียก เวียง เมืองหลวง เชียงหลวง ก็ว่า อย่างว่า ฮงฮงแก้วโคมแดงดาเฮื่อ พื้นฮาบเผี้ยนผาล้านล่วงสบาย นับแต่เวียงชัยเจ้าพระยาเมืองเมี้ยนไพร่ สามโยชน์ได้เทวท้าวทอบคราว (สังข์) อันที่ผานผานเหลื้อมหอลายกูอาจ ที่นั้นเวียงท่านเจ้าลุ่มฟ้าล้านโลกเจืองหาญ (ฮุ่ง).

เวียง ภาษาอังกฤษ : city, walled city.