เว้อ ภาษาอีสาน

เว้อ แปลว่า บาน ปากบานเรียก ปากเว้อ อย่างว่า งัวบ่กินหญ้าอย่าได้ข่มเขาหัก หมูบ่กินฮำอย่าตีดังชิเว้อ (ภาษิต) อย่าได้ติดตามส้นของคนท้องยึ่ง มันชิตดใส่เจ้าดังเว้อปึ่งเหม็น (ย่า) มีหมาขาห้านมีแมวขาเด่ มีหมูปากเว้อมีม้าปากเหวอ (ย่า).

เว้อ ภาษาอังกฤษ : gaping, open wide.