เว้า ภาษาอีสาน

เว้า [เว้า] แปลว่า พูด

เว้า [เว่า] แปลว่า

พูด พูดเรียก เว้า พูดด้วยเรียก เว้านำ อย่างว่า เว้านำหมาหมาเลียปาก เว้านำสากสากวัดหัว (ภาษิต) พูดเกี้ยวพาราสี เรียก เว้าชู้ พูดไพเราะเรียก เว้าม่วน พูดหยาบเรียก เว้าเพอะ พูดประจบประแจงเรียก ปากเกลี้ยง อย่างว่า ปากเกลี้ยงเว้าเป็น หีเหม็นเว้าม่วน (ภาษิต).

เว้า ภาษาอังกฤษ :

to talk.

เว้า [เว่า] แปลว่า พูด

เว้า [เว้า] แปลว่า

ก. พูด (ภาษาภูไท)