เสียงฟ่าว ภาษาอีสาน

เสียงฟ่าว แปลว่า เสียงแหบแห้ง เกิดเพราะเป็นหวัดหรืออดหลับอดนอน อย่างว่า ฟังเสียงเจ้าสังมาเป็นฟ่าวฟ่าว เสียงปากเว้ามุ่นมู้คือชู้เจ้าอยู่กรรม (ขุนทึง).

เสียงฟ่าว ภาษาอังกฤษ : hoarse voice, dry rasping voice.