เหล่า ภาษาอีสาน

เหล่า แปลว่า ไร่หรือสวนที่ทิ้งไว้จนรกร้างว่างเปล่า เรียก เหล่า อย่างว่า น้อยดุ่งดั้นเถิงเหล่าดอนเลา ไพรสณฑ์แสนด่านกวางดูกว้าง บาก็ผายตนดั้นดงยางเยื้อนย่าง คึดแม่ป้าเหลือหิ้วหอดหิว (สังข์) กูจักข้ามเหล่าไม้เมือสู่เมืองบน ก่อนแล้ว คราวไกลแสนชั่วผอมผายกว้าง ขุนพลพร้อมพายหาญอ้ายคว่าง จักจากม้างเมือฟ้าสั่งสู (ฮุ่ง).

เหล่า ภาษาอังกฤษ : ("lau") overgrown garden or field.