แก่ว ภาษาอีสาน

แก่ว แปลว่า เขต, แดน, ถิ่น, สถานที่ ที่อยู่ ของใครก็ของมัน ใครอยู่ที่ไหนที่นั้นก็เป็นแก่วของคนนั้น อย่างว่า ชิไปหยุดอยู่ยั้งบ้านเพิ่นกินหยังขงเมืองเฮา แก่วกินกะยังกว้าง (กลอน) ประดับปล่อยป้อมนครกว้างแก่วไกล (โสวัตร) ผ่อเห็นดงแดนขวางแก่วภูมิภายด้าว (หน้าผาก).

แก่ว ภาษาอังกฤษ : area, region.