แขแม ภาษาอีสาน

แขแม [แข-แม] แปลว่า ตัวแมงกินฟัน ชื่อโรคฟันผุชนิดมีตัว กัดจากรากฟันขึ้นมา เรียก แขแม แข้วแม ก็ว่า.

แขแม ภาษาอังกฤษ : tooth decay, type perceived as having a visible animal agent.