แด่นแด้ ภาษาอีสาน

แด่นแด้ แปลว่า ทุรกันดาร อัตคัดขัดสน บ้านเมืองที่เต็มไปด้วยความอาภัพอับจน ผู้คนเจ็บไข้ได้ป่วย เรียก บ้านแด่นแด้ อย่างว่า โคกแด่นแด๋โคกแด่นแด้ ป่าแกแกมป่าไค้ ใผไข้ตั้งแต่ตาย (บ.).

แด่นแด้ ภาษาอังกฤษ : ravaged by hardship, poverty and disease.