โกน ภาษาอีสาน

โกน [โกน] แปลว่า โพรงไม้

โกน แปลว่า โพลง ช่องที่กลวงลึกเข้าไปเรียก โกน เช่น โกนดาก โกนไม้ อย่างว่า กับแก้เข้าโกนโพนโลนหัวออก กำปั้นกูตอกมันหลุบเข้าไป ปุ้มแพรยัดมันกัดแพรออก กำปั้นกูตอกมันหลุบเข้าไป (กลอน).

โกน ภาษาอังกฤษ : a hollow, as in a stump.