โค้น ภาษาอีสาน

โค้น แปลว่า ท่อนไม้ ขอนไม้ เรียก โค้นไม้ ข้าวต้มที่มัดรวมกันสามกลีบ เรียก เข้าต้มโค้น เนื้อแห้งที่มัดรวมกันเรียก ซี้นโค้น อย่างว่า ผักกะโดนกินกับซิ้นโค้น ย่าเสื่องไว้ลูกใภ้ลักกิน (สอย).

โค้น ภาษาอังกฤษ : log, also: bundle (of steamed rice packages, of dried meat).

โค้น [โค้น] แปลว่า

น. ที่เก็บของบนหลังคาบ้าน (ภาษาภูไท)