โปง ภาษาอีสาน

โปง [โปง] แปลว่า เครื่องตีชนิดหนึ่งทำด้วยไม้แก่น ขุดเจาะตรงกลางแขวนไว้ในวัด สำหรับสัญญาณบอกเหตุหรือเวลาพระลงโบสถ์