โพน ภาษาอีสาน

โพน แปลว่า กลองตะโพน ชื่อกลองชนิดหนึ่ง ใช้หนังหุ้มสองหน้า เรียก กลองโพน กลองตะโพน ก็ว่า อย่างว่า ตะโพนพิณไค้สวนไลเค้าคื่น แพงมาศผู้องค์อ้วนออกสถาน (สังข์).

โพน ภาษาอังกฤษ : type of drum with drumhead on both ends.

โพน แปลว่า ดินที่พูนกันขึ้นสูงเรียก โพน ดินที่ปลวกนำมาพูนขึ้นเรียก ดินโพน อย่างว่า จอมปลวกอ้นขุดก่นเป็นโพน แม่นชิเป็นโพนสูงชั่วไกลเห็นแจ้ง คันบ่มีสาขาไม้ใบเขียวปกห่อ ก็บ่ดูอาจแท้โพนนั้นเปล่าแปน (กลอน) น้ำบ่ไหลท่อก้อยคือเอาน้ำขึ้นสู่โพน (กาไก).

โพน ภาษาอังกฤษ : mound, termite mound.

โพน [โพน] แปลว่า ดินจอมปลวกอยู่ตามทุ่งนา/จอมปลวกเก่าแก่ขนาดใหญ่

โพน [โพน] แปลว่า จอมปลวก