โล่ง ภาษาอีสาน

โล่ง [โล่ง] แปลว่า พูดคล่องเรียก เว้าโล่ง ไม้ที่ผ่าง่ายไม่เสี้ยวเรียก ไม้โล่ง คิดออกซอกเห็นเรียก โล่งอกโล่งใจ หายใจสะดวกเรียก หันใจโล่ง ทางตรงเรียก ทางโล่ง อย่างว่า เมืองเมืองม้าอานคำห้างหิ่ง ทางโล่งเท้าขวางกว้างฮอดปะกัน (ฮุ่ง).

โล่ง ภาษาอังกฤษ : fluent (speech), (wood) easy to split straight, feeling relieved of care or problem, unobstructed (breathing), direct (route).