ใกล้ ภาษาอีสาน

ใกล้ แปลว่า ชิด, เคียงข้าง, ไม่ห่าง คนใกล้ชิดกัน เรียก คนใกล้ อย่างว่า ผูกควายไว้ใกล้กล้า ผูกม้าไว้ใกล้น้ำ บ่กินน้อยหากหลาย (ภาษิต). อยู่ใกล้เกลือได้กินแต่ดั่ง อยู่ใกล้ครั่งย้อมครั่งบ่แดง นอนบ่สะแคงกอดสาวบ่อุ่น สวดจุ้มบุ้มมืองุ้มบ่เถิง (ภาษิต).

ใกล้ ภาษาอังกฤษ : near.