ภาษาอีสานทั้งหมด 1821 - 1830 จาก 17431
-
กะเลา
แปลว่า : อินทนิล ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เรียก ต้นกะเลา อะเลา กากะเลา ก็ว่า อย่างว่า กากะเลาเกียงกลิ่นหอมโฮยเฮ้า (กา). -
กะเลิง
แปลว่า : ชื่อคนลาวจำพวกหนึ่ง เรียกลาวซ้ง ไทกะเลิง ก็ว่า อย่างว่า มีไหมบ่มีครั่งย้อมชิเป็นป่านชาวกะเลิง ดำ บ่แดงพอกะเทินส่วนชิเสียเชิงผ้า (ย่า) เป็นดั่งไทกะเลิงหล้างบายหลาแถลงแขก (บ.). -
กะโล้
แปลว่า : ชื่อภาชนะชนิดหนึ่ง สานด้วนไม้ไผ่เป็นตาถี่ รูปกลมคล้ายเขิงสำหรับตักปลา เรียก กะโล้. -
กะโล้
แปลว่า : ตาเหลือก ตาถลน คนตาเหลือกเรียก ตากะโล้ ตาโล้ ก็ว่า อย่างว่าบางพ่องฟ้อนแย่งตากะโล้หลอกสาว (สังข์). -
กะโลกกะเลก
แปลว่า : รีบมองดูข้างหน้าข้างหลังโดยไม่สุภาพเรียบร้อย เรียก กะโลกกะเลก. -
กะโล่ง
แปลว่า : กระดิ่งแขวนคอวัวควาย ทำด้วยเหล็ก มีลูกกลมๆ อยู่ข้างใน เสียงดัง โก่งๆ เรียก หมากกะโล่ง ดังแก่งๆ เรียกหมากกะแล่ง. -
กะวนกะวาย
แปลว่า : วุ่นวาย ไม่สบายใจ เรียก กะวนกะวาย. -
กะวอกกะแวก
แปลว่า : แสดงอาการวอกแวกหลุกหลิกคล้ายลิง ขนาดเล็กว่า กะวอกกะแวก ขนาดใหญ่ว่า กะโวกกะเวก. -
กะเวกกะวาด
แปลว่า : ดิ้นรน หวั่นไหวไปมา เรียก กะเวกะวาด. -
กะสอ
แปลว่า : ชื่อมะม่วงชนิดหนึ่ง ผลกลมคล้ายมะม่วงกะล่อน สีขาวหม่นหรือสีนวล กลิ่นหอม รสหวาน เรียก หมากม่วงกะสอ ก้านสอ ก็ว่า