ภาษาอีสานทั้งหมด 1841 - 1850 จาก 17431
-
กะหยอน
แปลว่า : เพราะ, ด้วย, เหตุเพราะเหตุนั้น เรียก กะหยอน อย่างว่า เพิ่นหมั่นกะหยอนเพิ่นมี เพิ่นดีกะหยอนเพิ่นได้ เพิ่นไข้กะหนอนเพิ่นตาย (บ.). -
กะหล่าง
แปลว่า : ชื่อภาชนะตักน้ำชนิดหนึ่ง ทำด้วยสังกะสี ปากกว้าง ก้นแหลม เรียก กะล่าง คุกะล่าง ก็ว่า. -
กะหาปณะ
แปลว่า : เงินตรา, น้ำหนักของเงินกะกาปณะหนึ่งเท่ากับสี่บาท. -
กะออก
แปลว่า : ชื่อนกขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งขนาดเหยี่ยว กินปลาเป็นอาหาร จะงอยปากและเล็บคมแหลม เรียก นกกะออก นกออหอ นกเยียวหวอด ก็ว่า อย่างว่า อุมลัวฮุ้งกาไนแกกะออก จิบก่าป้อเจียผ้ายกะแดบดิน (สังข์). -
กะอูบ
แปลว่า : ชื่อภาชนะทำด้วยโลหะหรือไม้สำหรับใส่เครื่องประดับ มีเพชร พลอย สร้อย แหวน เงิน คำ และสิ่งที่มีราคาค่างวด เรียก กะอูบ อูบ ก็ว่า. -
กะแอก
แปลว่า : นกกา (ข.). -
กัก
แปลว่า : ปิด, บัง, ซ่อน เช่น เมื่อรักใคร่พอใจใครแล้ว ปิดเรื่องนั้นไว้ เรียก กัก อย่างว่า เทิงหลายเพิ่นกักเรื่องฝูงคนผู้มีโทษ เฮียมนี้ขังฮักขังมักไว้บ่จาต้านต่อผู้ใด (กลอน). -
กักกัก
แปลว่า : อาการทำด้วยไม่ตั้งใจ เรียก กักกัก ก้อยก้อยกักกัก ก็ว่า. -
กั๊กกั๊ก
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงไม้กระทบกันดังกั๊กกั๊ก. -
กักกืก
แปลว่า : โรคแซง้อ ชื่อโรคชนิดหนึ่ง เรียก ทำมะลากักกือ เวลาเป็นพูดไม่ออกหายใจไม่ได้ เพราะเศลษม์จุกรูคอ.