ภาษาอีสานทั้งหมด 5671 - 5680 จาก 17431
-
ทีป
แปลว่า : เขต แดน ทวีป เขตแดนที่กว้างใหญ่ไพศาลโบราณแยกไว้ ๔ ทีป คือ ชุมพูทีป อุดรกุรุทีป บุพพะวิเทหะทีป อมรโคยานีทีป อย่างว่า จตุโลกาล้ำไอศวรแสนทีป กับทังครุฑนาคเหน้านางท้าวเทพคุณ (สังข์). -
ทึกทึก
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น ม้ากระทืบโรง ดังทึกทึก ตึ๊กตึ๊ก ก็ว่า. -
ทึง
แปลว่า : ไม้พลวง ไม้พลวง เรียก ต้นทึง เป็นไม้ขนาดใหญ่ ใบใหญ่ ใช้ห่อสิ่งของที่ใหญ่ๆ ได้ เช่น ห่อคน ในวรรณคดีอีสานเรื่อง ขุนทึง. -
ทึ้ง
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงตีกลองดังทึ้งทึ้ง ตึ้งตึ้ง ก็ว่า. -
ทึดทึ้ง
แปลว่า : นกทึดทือ นกที่ร้องเสียงดังทึดทึ้งเรียก นกทึดทือ นกขี้ถี่ ก็ว่า อย่างว่า ใผชิหลิงเห็นใส้ตับไตนกขี้ถี่ มันหากฮ้องทึดทึ้งใจเลี้ยวใส่กระปู (ผญา). -
ทึดทึด
แปลว่า : เสียงอื้ออึง เสียงอึกทึก เช่น เสียงนกเป็นจำนวนมากบินขึ้นพร้อมกันดังทึดทึด. -
ทึน
แปลว่า : ทุน ของเดิมหรือเงินเดิมที่มีไว้เพื่อหาผลประโยชน์ เรียก ทึน อย่างว่า ความคึดมีบ่แพ้ทึนชิค้าหากบ่มี (ภาษิต). -
ทึม
แปลว่า : หนา ใหญ่ ป่าที่ต้นไม้หนาแน่นเรียก ป่าทึม อวัยวะส่วนที่ใหญ่เรียก ทึม อย่างว่า ญิงใดฝาตีนกว้างกกขาทึมป้งแค่งใหญ่ ญิงนั้นแม่นว่าเป็นข้อยข้าสอนได้กะบ่ฟัง (คำสอน). -
ทื้น
แปลว่า : จิก ดึง แร้งจิกหมาเน่าเรียก แฮ้งทื้นหมาเน่า ดึงโดยแรงเรียก ทื้น อย่างว่า แต่นั้นเหนพากย์ข้อแขกล่าวกวนฟุน มือทวายผมแยกคืนกำทื้น โยธาเที้ยนฝูงขุนเหง้าใหญ่ ทุกที่ขึ้นเมือห้องคั่งคน (ฮุ่ง). -
ทุ
แปลว่า : ชั่ว ยาก ทุเป็นคำนำหน้าศัพท์อื่นมีความหมายไปในทางที่ชั่วหรือลำบาก เช่น ทุศีล ทุธรรม ทุชาติ ทุชน.