ภาษาอีสานทั้งหมด 5826 - 5835 จาก 17431
-
บั้ง
แปลว่า : ต้นกล้าแก่จนเป็นปล้องเรียก กล้าบั้ง. -
บัด
แปลว่า : หญ้าอ่อน หญ้าที่งอกขึ้นใหม่ เมื่อถูกฝนในระยะเดือน 5-6 เรียก หญ้าบัดป่ง. -
บัด
แปลว่า : ไม่ได้ที่ ไม่เพียงพอ เช่น ข้าวที่แช่ใช้เวลาสั้นเกินไป เมื่อนำข้าวไปนึ่งหรือหุงแล้วข้าวไม่สุกยังเป็นท้องเม็น เรียก เข้าหม่าบัด. -
บั่ว
แปลว่า : หัวหอม หัวหอมเรียก ผักบั่ว มีหลายชนิด ชนิดมีหัวก็มี ไม่มีหัวก็มี ชนิดมีหัวสีแดงเรียก ผักบั่วแดง สีขาวเรียก ผักบั่วขาว ชนิดไม่มีหัวเรียก ผักบั่วเลย. -
บั่ว
แปลว่า : ชื่อหญ้าชนิดหนึ่งเรียก หญ้าบั่ว ชอบเกิดตามหนองน้ำ ใบคล้ายใบผักบั่วแต่แข็งกว่า. -
บั่ว
แปลว่า : ขนที่ขึ้นอยู่ตามร่างกายทั่วไป มีลักษณะอ่อน เรียก ขนบั่ว. -
บา
แปลว่า : ใช้นำหน้าชื่อผู้ชาย เรียก บา อย่างว่า ประดับส่ำข้าถือดาบตาวตาม บาก็เกรงใจไปสู่นางเดินดั้น แม้งหนึ่งเถิงสถานกว้างดอนงามแฮงจอด คอนก็เซาแง่ชั้นทางน้อยล่วงดอน (ฮุ่ง). -
บา
แปลว่า : เว้น เช่น ไข้หนึ่งวันเว้นหนึ่งวัน เรียก ไข้บาวัน. -
บ้าย
แปลว่า : เบี่ยง เฉียง เช่น ห่มผ้าเฉียงบ่าเรียก ห่มผ้าเบี่ยงบ้าย อย่างว่า คีงบางบิงเบี่ยงสะใบนวลเนื้อ (กา). -
บาย
แปลว่า : ข้าว (ข.).