ภาษาอีสานทั้งหมด 5836 - 5845 จาก 17431
-
บาย
แปลว่า : จับ หยิบ ฉวยเอา อย่างว่า ชิถิ้มกะเสียดาย ชิบายกะขี้เดียด (ภาษิต) บายแม่นแล่นหนี บายผิดติดมือ (ภาษิต) ชาติที่ของอยู่ใกล้มือแล้วช่างบาย (กา) มารดาหายกังวลชื่นบานบายนิ้ว (สังข์). -
บ่าย
แปลว่า : เวลาระหว่างเที่ยงกับเย็น เรียก เวลาบ่าย ตาเว็นค้าย ก็ว่า อย่างว่า พอเมื่อวันเวียนค้ายลับเหลี่ยมเสาเสมรุ (สังข์). (กริยา) คลุก เอาข้าวเหนียวคลุกเกลือเรียก บ่ายเกลือ อย่างว่า ปลาดุกปิ้งเต็มไฟบ่อยาก สังมาดะดั่นดิ้นกินเข้าบ่ายเกลือ (ผญา). -
บ่าย
แปลว่า : คลุก เอาข้าวเหนียวคลุกเกลือเรียก บ่ายเกลือ อย่างว่า ปลาดุกปิ้งเต็มไฟบ่อยาก สังมาดะดั่นดิ้นกินเข้าบ่ายเกลือ (ผญา). -
บือ
แปลว่า : สะดือ สะดือเรียก บือ สายบือ ก็ว่า. -
บุ
แปลว่า : โผล่ขึ้น เช่น เห็ดโผล่ขึ้นจากดินเรียก เห็ดบุ พวกนาคพากันขุดเจาะก่นดินให้เป็นแม่น้ำเรียก บุ อย่างว่า พากันบุบุ่นพื้นเป็นแม่น้ำหลวง (ผาแดง). -
บุ
แปลว่า : ลุย ฝ่าไป การเดินทางโดยบุกป่าฝ่าดงโดยไม่มีจุดหมายปลายทาง ค่ำไหนนอนนั้น เรียก บุ อย่างว่า พอคราวแล้วบุดงดั้นป่า ชิพาแก้วแก่นหล้าเดินดั้นดุ่งไพร (กลอน). -
บุ
แปลว่า : เผา สุม (ส่วย). -
บุ้น
แปลว่า : น้ำพุ่ง น้ำที่พุ่งออกจากพื้นดิน พุ่งไหลอยู่ตลอดเวลา เรียก น้ำบุ้น. -
บุ้ม
แปลว่า : บุ๋ม แก้มบุ๋มเรียก แก้มบุ้ม. -
บุ๋มบุ๋ม
แปลว่า : มีเสียงดังอย่างนั้น.