ภาษาอีสานทั้งหมด 6021 - 6030 จาก 17431
-
เป้อเจ้อ
แปลว่า : สิ่งที่เป็นวงกลมหรือดอก ถ้าใหญ่เรียก ดอกเป้อเจ้อ เล็กเรียก ดอกป้อจ้อ ป้อจ้อแป้แจ้ ก็ว่า. -
เปอะ
แปลว่า : ฉาบ ทาบ เช่น เอากระด้งมาทาบกันไว้ เรียก เปอะไว้. -
เปิก
แปลว่า : ถลอก ขาถลอกเรียก ขาเปิก. -
สง
แปลว่า : เทข้าวที่นึ่งสุกแล้วออกจากหวดใช้ไม้เกลี่ยไปมาให้ข้าวเย็น เรียก สงข้าว สว่ายข้าว ส่ายข้าว ก็ว่า ใช้คันหลาวยกฟางขึ้นจากกองเพื่อให้เมล็ดข้าวในฟางหล่นออก เรียก สงเฟือง. -
ส้ง
แปลว่า : คนไทยจำพวกหนึ่งซึ่งมีจารีตประเพณีภาษาพูดเหมือนลาว เรียก ลาวส้ง. -
ส้ง
แปลว่า : กางเกง กางเกงที่ย้อมด้วยสีครามที่เรียกว่า จุบคราม หรือผ้าหม้อห้อมที่ไทยเหนือ เรียก ผ้าส้ง ผ้านี้ทำด้วยฝีมือของลาวส้งเอง ผ้าที่นุ่งขาสั้นเหมือนกางเกงของจีน เรียกพวกนุ่งส้งนี้ว่า ลาวส้ง. -
สงกาสงเกิ้ง
แปลว่า : ความสงสัย เรียก สงกาสงเกิ้ง (สำ.) อย่างว่า อย่าได้สงสัยถ้อนคำสูญเสียเปล่า (หน้าผาก) โดยบ่ต้องสงเกิ้งเหลี่ยมใด (สังข์). -
สน
แปลว่า : ร้อย สอด เช่น เจาะจมูกวัวควายแล้วเอาเชือกร้อย เรียก สนตะพาย สนเคราควาย ก็ว่า อย่างว่า ตกตาได้เว้าชิสนเคราผูกขี่ แสนชิโดงโดดเต้นชิเอาแส้เข่นตี (กลอน). -
สน
แปลว่า : ล่ำสัน คนล่ำสันเรียก คนสน หนามหนาหนามทึบ เรียก หนามสน อย่างว่า หนามฮกกะชิหม้นหนามสนกะชิผ่า ป่าขี้อ้นตันหน้าชิค่อยถาง (กลอน). -
สน
แปลว่า : ขวักไขว่ สับสน ยุ่งเหยิง อย่างว่า สนสนลงสู่นทีวังกว้าง (ขุนทึง) พวกธนูหน้าไม้ยิงเข้าส่วนสน (กาไก) ปืนก็สนสนเข้าปรางค์ทองภูวนาถ (กา) สนส่วนไค้ผีเสื้อคื่นเค็ง (กาไก).