ภาษาอีสานทั้งหมด 6471 - 6480 จาก 17431
-
ประหิด
แปลว่า : นกขี้กะเดียน เรียก นกประหิด. -
ประเหียน
แปลว่า : นกกระแดดเด้า เรียก นกประเหียน อย่างว่า กับทั้งเนื้อนกเลี้ยงประหิดเยนหงส์เห็บ ขัวค่อคุ้มกระทากี้ก่างตอง (สังข์). -
ประเหียล
แปลว่า : เปรียบเทียบ เรียก ประเหียล อย่างว่า เมื่อนั้นบากล่าวแก้ฝูงนาคนาคี เพิ่นก็เซ็งชาวเฮาฮูปประเหียลเหมือนแต้ม พี่ก็กลอยใจดั้นดงขวางข้วมหลิ่ง มาแล้ว ดั้นหมื่นมื้อประสงค์น้องซู่นาง นี้แล้ว (สังข์). -
ประฮาม
แปลว่า : แสงเงินแสงทอง รุ่งสว่าง (ข. พฺรหาม). -
ปรากฏ
แปลว่า : แสดงออกมาให้เห็นเรียก ปรากฏ ผากฏ ก็ว่า อย่างว่า ผากฏแก้วสุมุณฑาธรงธูป โฉมยิ่งเพี้ยงแพงไว้แว่นใจ (สังข์). -
ปราการ
แปลว่า : กำแพงป้องกันการรุกราน เรียก ปราการ อย่างว่า สะพ่มพร้อมลมเบิกใบไหว ปราการกวมก่อแปลงเป็นต้าย ชลหลวงล้อมระวังคูคนคั่ง บ่ฮู้กี่หมื่นชั้นชาวค้าท่องเทียว (สังข์) ฮื่นฮื่นพร้อมทำเวียกหอโฮง ปราการคูแวดเวียงวังต้าย บุญโยงสร้างบระบวนทุกสิ่ง ย้ายเครื่องม้วนเมือห้องแห่งตน (ฮุ่ง). -
ปราง
แปลว่า : แก้ม แก้มเรียก ปราง อย่างว่า น้ำพระเนตรล้นรินอาบเต็มปราง (กา) กกก่องแก้มปรางซ้อยชอบตู เคืองจักลุกแต่ฟ้ายังหยาดธรณี สะบุคีงงามฮาบคำควรย้อง (ผาแดง). -
ปรางค์
แปลว่า : ปราสาทที่มียอดแหลม เรียก ปรางคปราสาท อย่างว่า ขึ้นฮอดห้องหอราชปรางค์ทอง สีสาผลแจ่มนางนงหน้า คอนก็ประนมมือน้อมโดยคลองท้าวสั่ง ง้อมม่วนผู้นงหน้าหมื่นกระสัน (ฮุ่ง) ค้อมฮ่ำแล้วลาราชปรางค์ทอง ฮวายมนต์โอมแอ่วโพยมยังฟ้า แยงหนห้องกะไดทองเทวราช พ้นกลีบฟ้าเขียวดั้นดุ่งเดิน (สังข์). -
ปรางค์คำ
แปลว่า : ชื่อจินกวีเอกคนหนึ่งของกรุงศรีสัตนาคนหุต อย่างว่า เมื่อนั้นปรางค์คำคลุ้มธรงธรรมคนิงมาก เห็นฮุ่งญาณยอดแก้วเทียวใช้ชาติพระองค์ (สังข์). -
ปราชญ์
แปลว่า : ผู้มีปัญญารอบรู้ อย่างว่า สิบนักปราชญ์บ่ท่อลกลน สิบลกลนบ่ท่อปุถุชนผู้หนึ่ง (ภาษิต).