ภาษาอีสานทั้งหมด 6656 - 6665 จาก 17431
-
เป้
แปลว่า : บิด เบี้ยว มีดที่มีคมบิดเบี้ยว เรียก มีดเป้ อย่างว่า ชาติที่พร้าขี้เหมี้ยงคมเป้ถากบ่งาม (กลอน). -
เป้
แปลว่า : แตก วิ่น อย่างว่า เขานั้นอมสายเพินเป่าหินผาเป้ (หน้าผาก). -
เปก
แปลว่า : บิด งอ คนขาบิดงอเรียก ขาเปก. -
เป่ง
แปลว่า : มีเสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงยิงหน้าไม้ดังเป่ง. -
เป่ง
แปลว่า : ใช้น้ำหรือระบายน้ำ เรียก เป่งน้ำ พระอาทิตย์โผล่ขึ้นบนท้องฟ้าเรียก เป่ง อย่างว่า สูรย์เป่งขึ้นเขาล้านพุ่งมา (กา). -
เป่ง
แปลว่า : พัด โบก ลมพัดหรือโบกเรียก ลมเป่ง อย่างว่า ดีท่อลมเป่งพร้าวพัดยอดจวงทอง (ฮุ่ง). -
เป้ง
แปลว่า : ใหญ่ ย่ามใบใหญ่สำหรับบรรจุของใช้พายไปค้าขายในที่ไกลๆ เรียก ถงเป้ง. -
เป็งจาล
แปลว่า : ชื่อเมืองในวรรณคดีอีสานเรื่องสังข์ศิลป์ชัย เรียกว่า เป็งจาล ปัญขาลนคร ก็ว่า อย่างว่า ยังมีนัคเรศล้ำชั้นชื่อเป็งจาล นิคมคนคั่งเพ็งพอตื้อ เชียงหลวงล้นรุงรังล้านย่าน น้ำแผ่ล้อมระวังต้ายชั่วพัน (สังข์). -
เป่งเป่ง
แปลว่า : สีแดงจัด เรียก แดงเป่งเป่ง. -
เป็ด
แปลว่า : ชื่อสัตว์จำพวกนกชนิดหนึ่ง มีรูปร่างคล้ายห่านแต่เล็กกว่า มีเป็ดบ้าน เป็ดป่าสีแดงอาศัยอยู่ในป่า เป้ดน้ำอาศัยอยู่ตามน้ำ อย่างว่า เป็ดก่าพร้อมเขาตู้แขกทอง (กา).