ภาษาอีสานทั้งหมด 6681 - 6690 จาก 17431
-
เปิ่งเซิ่ง
แปลว่า : ดอกไม้ที่บานเต็มที่เรียก บานเปิ่งเซิ่ง. -
เปิด
แปลว่า : เบื่อหน่าย ระอา การระอาเบื่อหน่าย เรียก เปิด อย่างว่า เอี่ยนเปิดน้ำหนีจากวังตม มันไปแปลงฮวงฮังอยู่เทิงปลายไม้ (ปัสเสน) นกเขาเปิดเข้า นกกาเวาเปิดไข่ นกใส่เปิดด้วง โงเงี้ยวตอดโกน (ภาษิต). -
เปิ่น
แปลว่า : แฉลบ เลี่ยง เช่น ถากไม้ขวานแฉลบไปถูกขา เรียก ขวานเปิ่นใส่ขา. -
เปิ่นเวิ่น
แปลว่า : หน้าตาที่เบิกบานแจ่มใสเรียก เปิ่นเวิ่น อย่างว่า แก้มเปิ่นเวิ่นแก้มเจ้าเปิ่นเวิ่น ขี้กะเต๋อวังเวินไหลเซาะน้ำเซินอยู่ย่าวย้าว (กลอน). -
เปิบ
แปลว่า : ปลื้มใจ ดีใจ ดีใจเรียก เปิบใจ อย่างว่า เห็นว่าได้หน่วยแก้วอย่าฟ้าวเปิบใจหัว มันหากใสมงมงหน่วยขวางใผชิฮู้ (ย่า). -
เปี่ยง
แปลว่า : ก้อน แผ่น งบ เช่น ก้อนน้ำอ้อยเรียก เปี่ยงน้ำอ้อย แผ่นน้ำอ้อยเรียก เปี่ยงน้ำอ้อย งบน้ำอ้อยเรียก เปี่ยงน้ำอ้อย. -
เปียว
แปลว่า : รีบ เร่ง อย่างว่า ไย่ไย่เชื้อไขหมากมาวาง เขาก็ปุนเปียวความฮีบนำถวายง้อม หานางผู้เพ็งศรีเสมอหล่อ มานั่งล้อมเทียมแม่เพิงใจ (ฮุ่ง). -
เปือง
แปลว่า : เร็ว รีบ ด่วน อย่างว่า วันนี้กูจักดาศรใช้ปุนเปืองไปป่าว ให้พ่อเตรียมหมู่ไว้วันหน้าจิ่งคอย พ่อเอย (สังข์). -
เปื่อย
แปลว่า : ขาด ผุพัง อย่างว่า ต้มหอยบ่เปื่อยก้าง ต้มช้างบ่เปื่อยงา ต้มปลาบ่เปื่อยเงี่ยง (บ.). -
เปือะ
แปลว่า : ทา ฉาบ ดินที่ทาหรือฉาบเรียก ดินเปือะ ฉาบเล้าเรียก เปือะเล้า.