ภาษาอีสานทั้งหมด 6956 - 6965 จาก 17431
-
แผล
แปลว่า : รอยชำรุด รอยที่เกิดจากการตีแทง ฟันยิง เรียก แผล บาดแผล ก็ว่า. -
แผลง
แปลว่า : แสดงฤทธิ์ เรียก แผลงฤทธิ์ แปลงอักษร เรียก แผลงอักษร ยิงศรเรียก แผงศร. -
แผว
แปลว่า : ทะลุ อย่างว่า แม้นว่าดำดินดั้นธรณีก็แผวซอด (กาไก). -
แผว
แปลว่า : สิ้น ตลอด อย่างว่า แยงสวนหลวงซอกไพรแผวเผี้ยน (กาไก). -
แผว
แปลว่า : ตลอด ถึง อย่างว่า อาชานัยดั้นพงไพรแผวเถื่อน (กาไก). -
แผว
แปลว่า : ทำลาย อย่างว่า ก็เพื่อพิษหอกง้าวแผวเผี้ยนผ่าทวง (กาไก). -
แผว
แปลว่า : ปรากฏ เห็น อย่างว่า เขาก็อำเชิงเสียบให้ใผแผวฮู้ (กาไก). -
แผว
แปลว่า : เสียบ แทง อย่างว่า เหมือนดั่งปืนยั่งเท้าแผวใส้เสียบทวง (กาไก) -
แผ้ว
แปลว่า : ถาก ถาง อย่างว่า จัดไพร่แผ้วเสียพื้นฮาบงาม (กาไก) บอกให้อามาตย์แผ้วแผ่นกว้างประดาไว้ฮาบเพียง (หน้าผาก) แผ้วแผ่นกว้างปูล้วนลวดแพร (สังข์). -
แผ้ว
แปลว่า : ฟัน แทง อย่างว่า เฮาจักเบื้องป่ายแผ้วศรซ้ำส่งมันแท้แล้ว (สังข์) สองพันกลิ้งกุมกันกลางแก่ง พระก็เปื้องดาบแผ้วเผลียงเนื้อท่านธร (สังข์).