ภาษาอีสานทั้งหมด 6977 - 6986 จาก 17431
-
โผะ
แปลว่า : สับ ผ่า ผ่าไม้ออกเป็นชิ้นๆ เรียก โผะไม้ โป๊ะไม้ ผ่าไม้ ก็ว่า. -
โผะโผะ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงจุดประทัดแตกดังโผะโผะ โป๊ะโป๊ะ ก็ว่า. -
ใผ
แปลว่า : ใคร ผู้ใด อย่างว่า เลื่อนเลื่อนข้อยหลายส่ำทาสี เขาก็สนเททวงอ่าวเถิงเจืองเจ้า แต่ว่ามาเป็นข้อยภูมีกับบาท ไป่ห่อนฮู้ความเศร้าแต่ใผ (ฮุ่ง). -
ไผ่
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้จำพวกหนึ่ง เป็นกอลำต้นสูงเป็นปล้องๆ มีหลายชนิด เช่น ไม้ไผ่บ้าน ไม้ไผ่ป่า ไม้ไผ่เหลือง ไม้ไผ้ส้างไพ ไม้ไผ่ส้างคำ ไม้ไผ่หวาน ไม้ไผ่โจด. -
ไผท
แปลว่า : แผ่นดิน (ข. ไผท). -
ฝ
แปลว่า : เป็นพยัญชนะพวกอักษรสูง ใช้เป็นพยัญชนะต้น เป็นตัวสะกดไม่ได้. -
ฝด
แปลว่า : ผด เม้ดเล็กๆ หรือผื่นที่ขึ้นตามผิวหนัง เมื่อถูกอากาศร้อนจัด เรียก ฝด. -
ฝดเหื่อ
แปลว่า : เม็ดเล็กๆ ของเหื่อที่ขึ้นตามผิวหนัง ซึ่งเกิดเพราะความร้อนเรียก ฝดเหื่อ. -
ฝดแดด
แปลว่า : เม็ดเล็กๆ ที่ขึ้นตามตัวเมื่อเวลาถูกแสงแดดร้อนจัดกระทบร่างกาย เรียก ฝดแดด. -
ฝน
แปลว่า : น้ำที่ตกลงมาจากก้อนเมฆซึ่งลอยอยู่ในอากาศ เป็นเม็ดเล็กๆ เรียก ฝน อย่างว่า ฝนชิตกฟ้าแจ้ง ฝนชิแล้งฟ้ามืด ซิ่นชิปืดมันเขิน โคยชิเพลินมันเก่ง หญ้าชิป่งมันเขียว หีชิเคียวมันจื้น (ภาษิต) ฝนตกห้งไหลโฮมแต่นาขุ่ม ใผชิอุ้มมัดกล้าพาน้องแข่งดำ (บ.).