ภาษาอีสานทั้งหมด 6986 - 6995 จาก 17431
-
ฝน
แปลว่า : น้ำที่ตกลงมาจากก้อนเมฆซึ่งลอยอยู่ในอากาศ เป็นเม็ดเล็กๆ เรียก ฝน อย่างว่า ฝนชิตกฟ้าแจ้ง ฝนชิแล้งฟ้ามืด ซิ่นชิปืดมันเขิน โคยชิเพลินมันเก่ง หญ้าชิป่งมันเขียว หีชิเคียวมันจื้น (ภาษิต) ฝนตกห้งไหลโฮมแต่นาขุ่ม ใผชิอุ้มมัดกล้าพาน้องแข่งดำ (บ.). -
ฝน
แปลว่า : ลับมีด เรียก ฝนมีด ลับขวานเรียก ฝนขวาน อย่างว่า ฝูงข้อยข้าขันก่อนพานคำ ยังค่อยฝนคมใสสี่แสนเส็งไว้ ลอนว่ากียุคก้ำเป็นการพระบาท บ่หลีกได้ตูข้อยค่อยฝืน (ฮุ่ง). -
ฝ่อ
แปลว่า : ใจหดหู่. -
ฝอก
แปลว่า : ดุร้าย สุรุ่ยสุร่าย หญิงที่สุรุ่ยสุร่าย ไม่รู้จักประหยัดเก็บกำ อย่างว่า ได้เมียผู้ฝอกพอปานแก่ไม้ทางปลาย (กาพย์ปู่). -
ฝอกฝน
แปลว่า : เคี่ยวเข็ญ เข้มงวด เช่น ฝอกฝนลูกหลาน ฝอกฝนงัวควาย. -
ฝอด
แปลว่า : พรายน้ำ เม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาลอยกระจายเป็นแนวยาวไปตามน้ำ เรียก ฝอดน้ำ ไพน้ำ ก็ว่า. -
ฝอย
แปลว่า : มูลฝอยที่เกิดจากการเหลาตอกไม้ไผ่ หรือเศษใบไม้หรือหญ้าที่ตกเรี่ยราดอยู่ตามบริเวณบ้าน เรียก ฝอย ขี้ฝอย ก็ว่า อย่างว่า เห็นว่ากองฝอยน้อยอย่ากลอยใจฟ้าวนั่ง ลางเทื่องูอยู่ลี้ในหั้นชิตอดตายบ่ฮู้ (ย่า). -
ฝัก
แปลว่า : สิ่งที่หุ้มเมล็ดผลไม้เรียก ฝัก เช่น ฝักถั่ว ฝักเข้าโคด เป็นต้น. -
ฝักแค
แปลว่า : ชะนวนบั้งไฟเรียก ฝักแค กะนวนหมากแปบ ก็ว่า. -
ฝักดาบ
แปลว่า : ปลอกที่สวมดาบ ทำด้วยไม้ หนัง หรือทองเหลือง มีรูปคล้ายดาบ เรียก ฝักดาบ.