ภาษาอีสานทั้งหมด 8621 - 8630 จาก 17431
-
แล่น
แปลว่า : วิ่งไปอย่างรวดเร็วไว เรียก แล่น อย่างว่า เฮวแฮงดั้นนำนางเต้นแล่น (กา). -
แล้นแค้น
แปลว่า : วงกลม ดุจวงกลม หญิงที่มีหน้าดุจวงพระจันทร์ เรียก เจ้าแล้นแค้น อย่างว่า เจ้าแล้นแค้นผักแว่นเครือคำ สังบ่ไปเกิดก้ำขงอุบลคำให้อ้ายล่ำ คันแม่นไปเกิดพุ้นบ่มีให้อยู่ดน บ่ให้คนเห็นหน้าเป็นสาวหลายเทื่อ (ผญา). -
แล่นจั้นจั้น
แปลว่า : วิ่งเร็วดุจลมพัด เรียก แล่นจั้นจั้น อย่างว่า แล่นจั้นจั้นเหมือนปิ่นเวียนลม (ผาแดง) ปิ่นคือ หมากปิ่น กังหันลม ก็ว่า. -
แล่นซำ
แปลว่า : วิ่งไม่เร็วแต่ไม่หยุด เรียก แล่นซำ เช่น ม้าวิ่งไม่หยุดว่า แล่นซำ อย่างว่า ขึ้นขี่ม้าตีลิ้วแล่นซำ (ผาแดง) ชาดชาดช้างซำแล่นเลยงา พานคำนอนฮ่มโฮงพิดานกั้ง อันนี้ลอนแหนให้ภูธรฮู้ฮ่าง อันจักนับพลท่านเจ้าติ่วสร้อยลือล้ำเอนกนอง (ฮุ่ง). -
แลนโมน
แปลว่า : ตะกวดใหญ่ เรียก แลนโมน แลนโมนเป็นแลนชนิดใหญ่กว่าแลนธรรมดา อย่างว่า ใผห่อนกินแกงแข้แลนโมนตางเหยื่อ เป็นเด (ขูลู). -
แลบ
แปลว่า : ละเอียด อ่อน เส้นผมที่ละเอียดอ่อน เรียก เส้นผมแลบ อย่างว่า เกษาเส้นดกดำเลิงแลบ (ผาแดง) ผ้าที่ทอด้วยใยละเอียด เรียก ผ้าแลบ นิ้วมือที่เรียวแหลมเรียก นิ้วแลบ อย่างว่า ดูที่นิ้วแลบเล้มประเหียลสอดซวยคำ (กา). -
แลบ
แปลว่า : ไฟที่พุ่งออกมา เรียก ไฟแลบ ลิ้นที่ยื่นออกมา เรียก แลบลิ้น. -
แลบแซบ
แปลว่า : สิ่งที่มีลักษณะบางและแบน เรียก แปแลบแซบ ถ้าบางแบนและใหญ่ เรียก เปเลบเซบ. -
แลมแลม
แปลว่า : คนที่พูดไม่หยุดแต่เสียงค่อนข้างเบา เรียก เว้าแลมแลม เสียงค่อนข้างหนัก เรียก เว้าลวบลวบ. -
แลว
แปลว่า : เส้น เกลียว ฝั้นเชือกสามเกลียวให้ติดกัน เรียก เชือกสามแลว สามแกว ก็ว่า.