ภาษาอีสานทั้งหมด 8726 - 8735 จาก 17431
-
ไว้
แปลว่า : คำประกอบท้ายคำกิริยาให้สมบูรณ์ เช่น เก็บไว้ รักษาไว้ ถ้าประกอบหน้าคำนาม มีความหมายไปในทำนองเดียวกัน เช่น ไว้ใจ ไว้ตัว ไว้ทุกข์. -
ไวยาวัจมัย
แปลว่า : บุญสำเร็จด้วยการ เช่น ทานมัย บุญสำเร็จด้วยการให้ทาน สีลมัย บุญสำเร็จด้วยการรักษาศีล ภาวนามัย บุญสำเร็จด้วยการภาวนา. -
วงแวด
แปลว่า : เขตแดนที่กำหนดไว้ เช่น เขตเมือง เขตป่า อย่างว่า วงแวดล้อมเป็นเขื่อนขนงเมือง (สังข์). -
วจนัง
แปลว่า : คำพูด ถ้อยคำ (ป.ส.) อย่างว่า วจนังน้อมธรงธรรมทักเถี่ยว ฝูงพี่น้องกันตั้งต่าวมา แล้วรือ (สังข์) แล้วต่าวตั้งคืนคอบเร็งโญ ภูมีตรัสเหตูเห็นหุมสู้ วจนังต้านคำแข็งขมขนาด เฮาจักเข้าแปร่ม้างมารต้องต่อมือ ก่อนแล้ว (สังข์). -
วจีกรรม
แปลว่า : การพูด การกระทำทางวาจา (ป. วจีกมฺม). -
วณิพก
แปลว่า : คนขอทานโดยร้องลำดีดสีตีเป่าให้ฟัง เรียก วณิพก วันนิพก ก็ว่า. -
วน
แปลว่า : วกวน วนเวียน หนทางวกไปเวียนมา เรียก หนทางวน อย่างว่า วนเวียนเกี้ยวทางเดียวหลายเล่า ทางเก่าเกี้ยวหลายเที้ยวเล่าหลง (เวส-กลอน). -
วน
แปลว่า : รบดวน อย่างว่า ติแต่เป็ดไก่ฮ้ายเต้นตอดตำขา มันบ่เห็นของกินบ่แล่นวนนำก้น ติแต่งัวควายหม้นเฮียวหนามฮั้วไฮ่ มันบ่เห็นบ่อนได้บ่เวียนหม้นอยู่ดน (ย่า). -
วนะ
แปลว่า : ป่าไม้ ดง. -
วนัส
แปลว่า : ป่า (ป.ส.).