ภาษาอีสานทั้งหมด 8731 - 8740 จาก 17431
-
วณิพก
แปลว่า : คนขอทานโดยร้องลำดีดสีตีเป่าให้ฟัง เรียก วณิพก วันนิพก ก็ว่า. -
วน
แปลว่า : วกวน วนเวียน หนทางวกไปเวียนมา เรียก หนทางวน อย่างว่า วนเวียนเกี้ยวทางเดียวหลายเล่า ทางเก่าเกี้ยวหลายเที้ยวเล่าหลง (เวส-กลอน). -
วน
แปลว่า : รบดวน อย่างว่า ติแต่เป็ดไก่ฮ้ายเต้นตอดตำขา มันบ่เห็นของกินบ่แล่นวนนำก้น ติแต่งัวควายหม้นเฮียวหนามฮั้วไฮ่ มันบ่เห็นบ่อนได้บ่เวียนหม้นอยู่ดน (ย่า). -
วนะ
แปลว่า : ป่าไม้ ดง. -
วนัส
แปลว่า : ป่า (ป.ส.). -
วนิดา
แปลว่า : หญิง หญิงสาว (ป.ส. วนิตา). -
วเนจร
แปลว่า : คนเที่ยวป่า พรานป่า อย่างว่า คนฮ้ายคว่าพิทาธร พเนจรเดินป่าไม้เข้าใกล้แล้วกล่าวมายา หลิงสองตากวักวาดยิกคิ้วฟาดเนืองนัน แม้นว่านางกระทำการฉันใดใผกะบ่มีฮู้ แม่นว่านางเหล้นชู้ไผกะบ่มีเห็น บัดนี้นางมาคว่ากังวลอยู่แจ้วแจ้ว ให้หาลูกแก้วว่าเสียดายเด (สังข์). -
วรรณ
แปลว่า : สี เช่น สีขาว สีแดง ผิวพรรณ เช่น มีวรรณะหยาบ ละเอียด ชาติชั้น ในสังคมฮินดูแบ่งคนเป็น ๔ วรรณะ คือ กษัตริย์ พราหมณ์ แพทย์ ศูทร อย่างว่า เล็งช่องชั้นมุงมาศมโนฮม ปุนดาวเดียระดาษคือดวงฟ้า ผานผานเพี้ยงมุณเทียรเทวราช แก้วก่อล้อมวรรณเข้มข่ายกระดิง (สังข์). -
วรรณกรรม
แปลว่า : งานหนังสือ. -
วรุณ
แปลว่า : พระพิรุณ เทวดาแห่งน้ำ เทวดาแห่งฝน (ส.) ชื่อยักษ์ตนหนึ่งในวรรณคดีเรื่องสังข์ศิลป์ชัยว่า วรุณยักษ์ อย่างว่า เมื่อนั้นกันดารต้านคำขีนแข็งขนาด วรุณยักษ์ผู้ลือล้ำแม่นกู นี้แล้ว ในเขตด้าวแดนด่านเขาขวาง ตัวใดเดินมาพบขาดชิวังมีม้ม มึงนี้ชายเดียวน้อยเดินใดมาฮอด กูนี้บ่อาจจักปล่อยพ้นหนีลี้หลีกตาย ท่านเอย (สังข์).