ภาษาอีสานทั้งหมด 9181 - 9190 จาก 17431
-
สะพรั่ง
แปลว่า : พร้อมพรั่ง อย่างว่า เมื่อนั้นสะพรั่งพร้อมโดยอาชญ์องค์กษัตริย์ ลาเร็งโญพรากลงลาห้อง พอเมื่อราตรีค้อยวันลงลับโลก ยามจูดใต้เฮืองห้องซู่ภาย (สังข์). -
สะพัง
แปลว่า : แอ่ง บ่อ หนอง เรียก สะพัง ตะพัง ก็ว่า อย่างว่า สะพังวังโบกขรณีอันมีสี่จตุรสปรากฏเสมอกัน (เวส). -
สะพั่ง
แปลว่า : มาก พร้อม อย่างว่า สพั่งซ้องแสนถ้องเสบนัน (กาไก). -
สะพัด
แปลว่า : สะพรั่ง อย่างว่า หากสะพัดแวดล้อมแหนแห่อ้อมเป็นบริวาร (เวส). -
สะพาก
แปลว่า : สะพรั่ง พรั่งพร้อม อย่างว่า สะพากหญ้าเขียวค่อคอยูง (กาไก). -
สะพาด
แปลว่า : พร้อมพรั่ง อย่างว่า เยียเงินพร้อมเยียคำเดียระดาษ สะพาดพร้อมเยียแก้วหมื่นหลัง (สังข์) สะพาดพร้าวตั้งไขว่แกมตาล พันปลายนับเครื่องมวลมาพร้อม เจืองก็เส็งดูถ้วนทุกประการแสนสิ่ง เจ้ายี่ย้ายคีงค้อมสั่งอาว (ฮุ่ง). -
สะพาน
แปลว่า : สิ่งปลูกสร้างที่ทำสำหรับข้ามแม่น้ำลำคลอง เรียก สะพาน ตะพาน ขัว ก็ว่า อย่างว่า เมื่อนั้นเถรใหญ่ย้ายลุกเลิกลาไป แยงสถานทองที่ทางธรรม์เค้า ที่นั้นขัวทองข้วมยมนายาวโยชน์ ได้ห้าฮ้อยวางด้ามเที่ยงจริง (สังข์). -
สะเพิก
แปลว่า : พร้อมเพรียง อย่างว่า สะเพิกพร้อมขุนใหญ่ตอมมวล (ฮุ่ง). -
สะเพือก
แปลว่า : พรั่งพร้อม อย่างว่า สะเพือกพร้อมป้าซ่านางเซ็ง เขาก็อาลัยลักลั่นใจจงน้อง เห็งเห็งม้าฮันแฮงข้ามป่า มัวมืดไม้เป็นถ้องแทบทาง (ฮุ่ง). -
สะเภา
แปลว่า : เรือสำเภา เรียก เฮือสะเภา อย่างว่า สะเภาเทศเต้าเทียวเข้าสู่เมือง (กาไก) แนมท่อพ่อปลูกปั้นเป็นมิ่งมเหสี ในนครเป็งจาลแจกปุนปันไว้ ขอพ่อแปลงขัวข้ามสะเภาทองเทียวทีป เมืองใหญ่สองฝ้ายฟ้ากะไดแก้วก่ายกัน แท้แล้ว (สังข์).