ภาษาอีสานหมวด "ก" 1391 - 1400 จาก 1872
-
เกลือ
แปลว่า : น้ำเค็มที่ได้จากบ่อ เอามาต้มเคี่ยวให้เป็นก้อนเล็กๆ เรียก เกลือสินเธาว์ เกลือบ่อ ก็ว่า อย่างว่า บ้านใกล้บ่ออึดเกลือไปทางเฮืออึดน้ำ (ภาษิต). -
เกลือก
แปลว่า : กลั้ว, คลุก, เคล้า อย่างว่า จวงจันทน์คู่ทะลอนหอมแต่มื้อใหม่ บาดห่ากลั้วกลิ่นส้มชมแล้วกะเล่าเหย (ย่า). -
เกลื่อน
แปลว่า : มาก, หลาย ของที่เรียงรายเต็มไปทั่วเรียก เกลื่อน อย่างว่า เสลาเนาภูผาเกลื่อนธะรังทะลายย้อง (ลึบ). -
เกวียน
แปลว่า : เกวียนที่คนธรรมดาสามัญใช้บรรทุกสิ่งของ เรียก เกวียน ถ้าพระราชามหากษัตริย์ประดับตกแต่งให้สวยงามเรียก ราชรถ รถแก้ว ก็ว่า อย่างว่า เฮือคาแก้งเกวียนเห็นให้เกวียนแก่ บาดห่าฮอดแม่น้ำเฮือชิได้แก่เกวียน (กลอน). -
เก่เว่
แปลว่า : เบ้, เบี้ยว การแสดงหน้าเบ้หรือเบี้ยวเพราะไม่พอใจ เรียก เก่เว่. -
เกษ| เกศ
แปลว่า : ผม อย่างว่า ลุนก็นีรมิตตั้งจันโทเทิงเกษ ใสส่องเท้าธะร้งฟ้าฮุ่งเฮือง (สังข์). -
เกษตร
แปลว่า : ที่ดิน, ทุ่ง, นา, ไร่ เขตสำหรับทำนาเรียก เขตเกษตร (ส.). -
เกษตรกร
แปลว่า : ผู้ทำการเกษตรกรรม (ส.). -
เกษตรกรรม
แปลว่า : การทำไร่ไถนาปลูกพืชผักเลี้ยงสัตว์ การประมง การป่าไม้ (ส.). -
เกษตรศาสตร์
แปลว่า : วิชาว่าด้วยเกษตรกรรม (ส.).