ภาษาอีสานหมวด "ก" 1411 - 1420 จาก 1872
-
เก้า
แปลว่า : จำนวนนับเต็มเก้า เรียกเก้า เช่น เลขเก้า วันที่เก้า ปีที่เก้า ขึ้นเก้าค่ำแรมเก้าค่ำ ลูกคนที่เก้า. -
เกาทัณฑ์
แปลว่า : ธนู -
เก้าหลง
แปลว่า : ชื่อนครหลวงของลาวสมัยโบราณ อยู่ทางภาคเหนือ เรียก นครเก้าหลง กาหลง ก็ว่า. -
เก้าอี้
แปลว่า : ที่สำหรับนั่งมีพนักพิง เรียก เก้าอี้ ตั่งอี้ ก็ว่า อย่างว่า คันได้นั่งตั่งอี้อย่าฟ้าวเปิบใจหัว ย้านแต่มันพาชิสั่งกันบ่ทันแล้ว (ย่า). -
เกาะ
แปลว่า : เกี่ยว, พัน เช่น หนามเกี่ยวเรียก หนามเกาะ. -
เก๊าะ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงไม้ขนาดเล็กหักดังเก๊าะ ไม้ขนาดใหญ่หักดังโก๊ะ. -
เกิ่ง
แปลว่า : เท่า, เสมอ, เหมือน เช่น คนรูปร่างสันทัด ไม่สูง ไม่ต่ำ เรียก ต่ำเกิ่ง การตีราคาค่าคนให้เท่ากับราคาค่าเมือง เรียก เกิ่งนคร . -
เกิ้ง
แปลว่า : เครื่องบังแสง เช่น เครื่องบังแสงตะเกียง เรียก เกิ้งตะเกียง พระจันทร์ ทรงกลด เรียก พระจันทร์ถือเกิ้ง พระอาทิตย์ทรงกลด เรียก ตาเว็นถือเกิ้ง วงของพระจันทร์ เรียก เดือนอีเกิ้ง. -
เกิ่งเดิ่ง
แปลว่า : ลักษณะสิ่งของที่ไม่เสมอกัน ข้างหนึ่งต่ำ ข้างหนึ่งสูง ข้างที่สูงเรียก ชันเกิ่งเดิ่ง. -
เกิ่น
แปลว่า : ก่อน ใช้เหมือนคำว่าก่อน เช่น เดี๋ยวก่อน ว่า ฟ้าวเกิ่น.