ภาษาอีสานหมวด "ก" 1421 - 1430 จาก 1872
-
เกิ้น
แปลว่า : การหวีผมชนิดหนึ่ง หวีให้ตกไปข้างเดียว เรียก ผมเชียงเกิ้น. -
เกิ่นเติ่น
แปลว่า : โล่ง, เตียน คนที่มีผมโล่งเตียนเรียก ผมเกิ่นเติ่น ไก่ที่ถอนขนออกหมดเรียก โก่นโต่น. -
เกิบ
แปลว่า : รองเท้า รองเท้าของคนธรรมดาเรียก เกิบ ของพระราชามหากษัตริย์เรียก เกิบแก้ว . -
เกิม
แปลว่า : หอก, ง้าว อย่างว่า ฮมฮมถือผาลาแบกเกิมแกมด้าง (ฮุ่ง). -
เกียง
แปลว่า : ชมพูสาแหรก ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง มีผลกินได้เรียก เกียง อย่างว่า บกพอกพร้อมยมหว้ากอกเกียง (สังข์). -
เกียด
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้กอชนิดหนึ่ง คล้ายลำเจียก แต่เล็กกว่า เรียก ต้นเกียด. -
เกียน
แปลว่า : ตัดใบตองกล้วย เรียก เกียนใบตองกล้วย เจียน ก็ว่า -
เกียรติ
แปลว่า : ชื่อเสียง, ความยกย่องนับถือ อย่างว่า มารือกุมภัณฑ์ผู้ลือเกียรติ์กงโลกเชื้อส่ำเหง้านางเท้าค่อยคง แด่รือ (สังข์) -
เกี่ยว
แปลว่า : เคียว เคียวสำหรับเกี่ยวข้าวหรือเกี่ยวหญ้าเรียก เกี่ยว อย่างว่า อย่าเกี่ยวหญ้ามุงท่ง (ภาษิต). -
เกี่ยว
แปลว่า : มือที่กำไว้นานหรือถูกความเย็นจนไม่รู้สึกตัว เรียก เกี่ยวกินมือหรือมือเป็นเหน็บ อย่างว่า โต๋โต่งโต๋นารีโต่งโต้น โต๋โต่งโต้นผู้สาวโหย้นนมมา โหย้นนมมา ผัดแม้นนมเหี่ยว คันบาคั้นย้านเกี่ยวกินมือ (กลอน) เจ้าจักละน้องไว้หนาวกระด้างเกี่ยวกิน แลนอ (สังข์).