ภาษาอีสานหมวด "ก" 1701 - 1710 จาก 1872
-
ก้อม
แปลว่า : สั้น เช่น หมาหางก้อม (หมาหางสั้น), นิทานก้อม (นิทานสั้น) -
ก้อย
แปลว่า : ทำลาบแห้งไม่ใส่น้ำ -
กะจอนหู
แปลว่า : ตุ้มหู -
กะจ้อน
แปลว่า : สัตว์สี่เท้าตัวคล้ายกระรอก -
กะเจา
แปลว่า : ปอชนิดหนึ่ง เป็นพืชล้มลุม -
กะซ่างมัน
แปลว่า : ช่างหัวมัน -
กะเซอเข่า
แปลว่า : ภาชนะใส่ข้าวเปลือกวางไว้บนเกวียน -
กะเซอปา
แปลว่า : ภาชนะใส่ปลาสานด้วยไม้ไผ่ -
กะเซอ
แปลว่า : ภาชนะขังปลาสานด้วยไม้ไผ่ มีงาเหมือนข้องใส่ปลา -
กะเฌอเกวียน
แปลว่า : ภาชนะใส่ข้าวเปลือกที่วางไว้บนเกวียนเทียมวัวสานด้วยไม้ไผ่