ภาษาอีสานหมวด "ก" 1711 - 1720 จาก 1872
-
กะด้อกะเดี้ย
แปลว่า : มากมาย เยอะแยะ เช่น เก่งกะเด้อกะเดี้ย (เก่งมาก) -
กะด้ง
แปลว่า : ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ ใช้ฝัดข้าว เรียกว่า กระด้งฝัดข้าว ใส่ตัวหม่อน เรียกว่า กระด้งมอน ถ้าใส่สำรับข้าวเรียก กะเมียน -
กะดอง
แปลว่า : ส่วนที่แข็งที่หุ้มหลังสัตว์ เช่น กระดองเต่า กระดองปู กระดองตะพาบ -
กะดอน
แปลว่า : ลูกบอลกระดอนขึ้น กระเด้งขึ้น -
กะดิง
แปลว่า : ลูกพรวน -
กะด้าง
แปลว่า : ขัดขืน แข็งกระด้าง ไม่เคารพ -
กะด้าง
แปลว่า : เห็ดขอนแห้ง เรียกว่า เห็ดกะด้าง -
กะโดน
แปลว่า : ต้นจิกใบอ่อนกินได้ มีรสฝาดนิด ๆ -
กะต่า
แปลว่า : ตะกร้า -
กะต่าเกีย
แปลว่า : ตะกร้าใส่เกลือ