ภาษาอีสานหมวด "ก" 781 - 790 จาก 1872
-
กะชาย
แปลว่า : ชื่อผักชนิดหนึ่ง จำพวกว่าน มีกลิ่นหอม ใบและหัวใช้เป็นอาหารและทำยาได้. -
กะซุม
แปลว่า : นกตะกรุม ชื่อนกชนิดหนึ่งที่หงอนไม่มีขน เรียก นกกะซุม อย่างว่า ใกล้หัวล้านอย่าด่านกกะซุม เพิ่นหุมโตอย่าโงทางต่าง (กาพย์ปู่) นกซุมแซงหัวแดงเก้าเก้า บินไปเข้าโพลศรีสามง่า ถึกง่าละท่อใด (ปัญหา). -
กะซัก
แปลว่า : ชื่อภูเขาลูกหนึ่ง อยู่ในเขตหลวงพระบาง ลาวเหนืออาศัยอยู่บนภูเขาลูกนี้ ภูเขาลูกนี้เรียก ภูกะซัก. -
กะซัก
แปลว่า : ดึงมาโดยแรง ชาก ก็ว่า. -
กะซัง
แปลว่า : จนกว่า อยู่จน กว่าถึงวันตาย เรียก กะซังตาย กะซามตาย ก็ว่า. -
กะซัง
แปลว่า : ฝัน อย่างว่า วัณนูราท้าวกะซังฝันสะดุ้งตื่น แล้วเล่าลุกส่วยหน้าจาต้านต่อพระยา (สังข์) ภูท้าวกะซังฝันสะดุ้งตื่น (กาไก) นางคราญน้อยกะซังฝันสะดุ้งตื่น (กา). -
กะซัง
แปลว่า : หลง, ลืม อย่างว่า เทวีกลั้นกะซังใจลืมเพศ (กา). -
กะซัง
แปลว่า : เมื่อย, ล้า อย่างว่า บาคราญท้าวกะซังใจมึนเมื่อย (ขูลู). -
กะซัง
แปลว่า : เกี่ยวข้อง,พัวพัน อย่างว่า ชาติที่กรรมกะซังเกี้ยวรือขีนขัดหลีกเป็นรือ (สังข์). -
กะซัง
แปลว่า : ระลึก, คิดถึง อย่างว่า เทื่อนี้นางหนุ่มไห้หาพ่อมารมัน ทังมารดาอยู่ลอนเลิงย้อย วันเมื่ออุทรพร้อมเพมารมันหย่อน วันนั้น มิคาสองกิ่งแก้วกะซังกลิ้งกล่อมมาร แท้รือ (สังข์).