ภาษาอีสานหมวด "ก" 791 - 800 จาก 1872
-
กะซัง
แปลว่า : ตอบ, สนอง อย่างว่า กรรมกะซังเกี้ยวคลองวายเวียนคอบ โดยอึ่งเอ้าในน้ำเมื่อมัว (สังข์). -
กะซัง
แปลว่า : ดีใจ อย่างว่า เขาก็ยินสะออนโอ้กะซังทวงอ้อนอ่อน (ขุนทึง). -
กะซ้า
แปลว่า : ภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่ คล้ายกระบุง สำหรับใส่สิ่งของ เรียก กะซ้า กะต่า ก็ว่า ชายที่ไม่เต็มเต็งเรียก ชายกะซ้า รังร้างของสัตว์เรียก กะซ้า -
กะซาก
แปลว่า : (กริยา) กระชาก ดึงเข้ามาโดยเร็วและแรง เช่น กระซากผม, โดยปริยายหมายความว่า กระตุกโดยแรง เช่น ออกรถกระซาก, พูดกระแทกเสียงดังห้วน ๆ ในความว่า พูดกระซากเสียง -
กะซาม
แปลว่า : ถึงคราว, ถึงเวลา อย่างว่า เดือนสิบสองมาฮอดแล้ว พอกะซามไข้สั่น ปีนี้เดือนยี่มาเล่าฮ้อน เดือนห้าต่าวหนาว (กลอน) -
กะซิบ
แปลว่า : พูดเบาๆ ที่ใกล้หู เรียก กะซิบ ซิ่ม ส่ำ ก็ว่า -
กะแซ
แปลว่า : ชื่อโรคหิวชนิดหนึ่ง เมื่อไม่ได้กินข้าวมีอาการอ่อนเพลียมาก เหงื่อไหลออกทั่วร่างกาย ปวดท้องเป็นกำลัง เรียกโรคชนิดนี้ว่า ปวดกะแซเข้า. -
กะแซ
แปลว่า : การเล่นชนิดหนึ่งของพวกลาวเหนือ เรียก เล่นกะแซ. -
กะแซง
แปลว่า : ชื่อเรือขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง สำหรับบรรทุกข้าวเปลือกหรือสินค้าจำนวนมากไปขาย เรือชนิดนี้มีทางเดินรอบข้าง ใช้ถ่อหรือพายไป เรียก เฮือกะแซง -
กะโซ้
แปลว่า : โชงโลง โชงโลง เรียก กะโซ้ คันโซ้ ก็ว่า สานด้วยไม้ไผ่ มีคันจับใช้วิดน้ำเข้านา หรือวิดน้ำในหนองเพื่อจับเอาปลา อย่างว่า ตกตาว่าได้จับคันโซ้ลงหนองสาสาด ซิฟาดให้แห้งเอาปลาต้มใส่งาย (ผญา)